Je zit in een volle klas met de leraar die iets aan het uitleggen is.
Je probeert op te letten, maar raakt door iedereen afgeleid.

En dan stelt de leraar net jou een vraag.
Je hart begint zo hard te kloppen dat je eigenlijk
niet meer hoort wat er gevraagd wordt.
Je krijgt een ruis in je oren en voelt je hoofd rood worden.
Shit denk je. Wat wil hij weten? Waarom vraagt hij mij?

Wat zullen de andere kinderen denken als ik het onjuiste antwoord geef?

Waarom kan ik nou nooit eens opletten?

Je hoofd maakt overuren, maar ondertussen merk je ook dat

de leraar je ongeduldig aan zit te kijken.
Hoe moet ik dit nou weer oplossen?
Je klapt dicht en brabbelt maar iets.
De leraar vraagt je wat je zei.
Je durft het niet hardop te herhalen,
dus maakt er maar een grapje van en zegt:
“Hoe moet ik dat weten?”.
De hele klas begint te lachen.
De leraar reageert geïrriteerd,
maar gaat gelukkig verder met de les.
Feuwwwww een grote ramp is ontweken denk je.
Maar toch merk je dat je dit anders wil.

Hoe kan het dat je zo reageert en hoe kan het dat je steeds dichtklap?

Bovenstaande gebeurt bij veel mensen.
Samen met jou zou ik willen onderzoeken
waar dit vandaan komt en hoe je hier
in de toekomst anders mee om zou kunnen gaan.

Het antwoord zit al in jou en
ik zou je graag begeleiden om deze te vinden.
Mocht je meer informatie willen hebben,
neem dan gerust contact met mij op.

-Maryan